Andrzej Szalawski
Aktor. Przed wojną uczęszczał na lekcje śpiewu do Adama Didura i Ady Sari, po ukończeniu studiów występował we Lwowie i Poznaniu. W 1939 uczestnik kampanii wrześniowej. W latach 1940-41 występował w powstałym na terenach zajętych przez ZSRR teatrze Węgierki (Białystok, Mińsk Litewski). Po wkroczeniu Niemców wrócił do Warszawy i grał w jawnych teatrach. Był lektorem hitlerowskiej kroniki filmowej. Równocześnie w latach 1941-43 był żołnierzem AK, oficerem kontrwywiadu, od 1943 wydziału śledczego Komisji Walki Podziemnej na Warszawę. Po wojnie w okresie badania jego sprawy przez ZASP spędził sezon 1945/46 w Teatrze Miejskim w Jeleniej Górze, odsunięty od pracy aktorskiej (był m. in. stolarzem, kierowcą), miał także zakaz grania w filmach. W latach 1946-49 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. W roku 1949, za działalność w okresie wojny, został aresztowany i skazany na 4 lata więzienia, z którego ostatecznie wyszedł w roku 1952. W następnych latach związany był ze scenami łódzkimi: Teatrem Nowym (1952-53, 1955-57), Teatrem im. Jaracza (1952-55, 1957-58). W latach 1958-65 grał w Teatrze Narodowym w Warszawie, w latach 1965-74 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku, w latach 1974-80 Teatru Powszechnego w Warszawie. W 1980 przeszedł na emeryturę. [filmpolski]
